Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/667

XI.

 Théfer wszedł, służąca zamknąwszy drzwi za nim, wprowadziła do dość nędznie umeblowanego pokoju i poprosiwszy aby zaczekał, wyszła.
 Po chwili ukazał się we drzwiach mężczyzna małego wzrostu, czerwony, tłusty, w pantoflach, kurtce i czarnej aksamitnej czapeczce na głowie.
 Twarz jego miała wyraz nieprzyjazny.
 — Pan przychodzisz w interesie tej willi na górze? zapytał krótko.
 — Tak panie.
 — Chcesz pan ją kupić?
 — Nie; wołałbym wynająć.
 — A ja bym wołał sprzedać niż wynajmować.
 — Ależ ja kupić nie mam zamiaru.
 — Czy pan byś chciał wynająć z meblami?
 — Tak jest.
 — Na jak długo... na rok?
 — Taki właśnie mam zamiar.
 — I zamyślasz pan tu mieszkać przez zimę?
 — Właśnie zamierzam założyć tu laboratorjum chemiczne..
 — Możesz pan robić wszystko co się podoba. Widziadziałeś pan tę posiadłość?.
 — Widziałem ale tylko zewnątrz.
 — A może pan sobie życzysz obejrzeć ją w środku?
 — Naturalnie.
 — Zaprowadzę pana, niemam nic do roboty, to zajmie mi trochę czasu, po drodze wypalę fajkę.
 Tu wydobył z kieszeni krótką fajeczkę i kapcinek z tytuniem i począł ją nakładać.