Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/672

XII.

 — Berta Leroyer odegra rolę kobiety przebranej za mężczyznę.
 — A doktora? zapytał Jan Czwartek.
 Wynajęty lokaj który był figurantem w teatrze Ambligu. Wywiąże on się dobrze z zadania mimo, że niezna całej tej sprawy.
 — Ale po wybuchu, trzeba nam sobie odwrót przygotować.
 — Nie troszcz się o to. Przez buduar łatwo nam się będzie przesunąć. Zresztą skandal z tąd żaden nie wyniknie. Pani Dick-Thorn zemdleje może w najgorszym razie, i nikt oprócz nas nie domyśli się przyczyny.
 — Prawda... Lecz jeszcze na jedno zwrócę ci uwagę. Potrzeba będzie kostjumów, peruk, bród przyprawionych.
 — Pójdę do słynnego Babin i wezmę od niego adres fryzjera teatralnego. Ty następnie zapakowawszy to wszystko w wielkie pudło, wyślesz przez posłańca na Berlińską ulicę pod adresem pana Laurent.
 — Rozumiem, ale to będzie grubo kosztowało.
 — Daję ci na to pieniędze, rzekł Ireneusz, kładąc przed Czwartkiem rulon złota.
 Rozmowa ich trwała jeszcze kilka minut, poczem Ireneusz wrócił do domu zadowolony z pochwał swego towarzysza.
 Po południu oznajmił pani Dick-Thorn, że wyjść musi, i udał się na ulicę Notre-Dame des Champs, żeby zawiadomić Bertę o tem co zaszło i oznajmić jej czego od niej żądać będzie.
 Zastał ją w domu. Zajętą była szyciem i rozmyślaniem. Myśli jej obracały się około dwóch rzeczy; miłość