Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/700

telkami“ udając się do pobliskiej kawiarni gdzie sobie podać kazali kwartę rumu.
 Théfer wyjął z pugilaresu pięć tysięcy franków.
 — Oto pieniądze... rzekł, dajcie mi swój adres.
 Dubief przejrzał banknoty okiem znawcy i schował je do kieszeni.
 — Mieszkamy przy ulicy Charentou, Nr. 124, odrzekł.
 — W lokalu?
 — Nie; mamy oddzielne własne mieszkanie. Płacimy dwieście pięćdziesiąt franków komornego, pokój wspaniały.
 — Cały warsztat do fałszowania pieniędzy jest tam; nieprawdaż?
 — Tak, w zupełności.
 — To dobrze... Lecz nie wracajcie dziś na noc do domu.
 — Dla czego?
 — Taka mi myśl przyszła. Dziś w nocy albo nad ranem zrobię u was rewizję. Zabiorę wszystko prócz was, bo ptaki nie wrócą do klatki.
 — Rozumiem! — rzekł Terremonde. Będą sądzili w prefekturze że pan jesteś bardzo zręczny, a przez ten czas, my uciekniemy.
 — Myśl doskonała! dodał Dubief; przenocujemy byle gdzie dzisiaj, ale gdzież się jutro spotkamy?
 — Czekajcie na mnie o dziesiątej ż rana na bulwarze Montrenil, pod „Dwoma prosiętami“ Dubief oblizał się.
 — Ach! doskonałe miejsce doświadczenia! — zawołał. Wyborna tam kuchnia i dobre wino.
 — To też zjemy tam śniadanie, rzekł Théfer, a potem pójdziemy spacerem ku Bagnolet gdzie mam wam coś pokazać. Do jutra zatem koledzy.
 — Do jutra! —
 Trzej spólnicy rozeszli się.