Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/71

 — Wydam więc panu piśmienne upoważnienie do odebrania pieniędzy z kasy u mojego intendenta, zamieszkałego w pałacu przy ulicy świętego Dominika.
 Zarządzający wydziałem cmentarnym zbliżył się, posłyszawszy rozmowę.
 — Racz książę spocząć, — rzekł, dopóki nieprzygotuję kwitów potrzebnych do pańskiego podpisu.
 — Przygotuj je pan, odparł Jerzy de la Tour-Vandieu, siadając.
 — Wszak pogrzeb księżnej odbył się w zeszłym miesiącu? pytał zarządzający.
 — Nie inaczej. Kazałem wymurować piwnicę pod pomnikiem, ponieważ grób dotychczasowy okazał się być niewystarczającym.
 — Racz mi książę podać ścisłą datę.
 — Było to w dniu 2 kwietnia.
 Urzędnik otworzywszy szafę, wyszukał między plikami akt i papierów księgę w płótno oprawną, w której czytał co następuje:
 „Kupno na własność gruntu znajdującego się obok pomnika rodziny książąt de la Tour-Vandieu, dla wybudowania pieczary“.
 — To, to właśnie! zawołał przybyły.
 — Natychmiast obliczę przypadającą nam należytość. Panie Brice, dodał, zwracając się do drugiego urzędnika, — weź pan akta z miesiąca kwietnia, w dwunastym przedziale, i przedstaw rachunek księciu.
 Sekretarz zabrał się do roboty.
 W tej właśnie chwili Ireneusz Moulin wszedł do biura. Spostrzegłszy nowo przybyłego, urzędnik zwrócił się ku niemu.
 — Co pan sobie życzy? zapytał.
 — Pragnę pozyskać drobne objaśnienie.
 — Jakie mianowicie?