Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/759

ulicę Pont-Louis-Phillipe, gdzie nie zastał swego zaufanego pomocnika, Théfer albowiem wyszedł za sprawami służbowemi. To też wróciwszy do domu, oczekiwał nań z łatwą do zrozumienia niecierpliwością.
 O wpół do dziesiątej wieczorem, powóz zatrzymał się przed domem, gdzie zamieszkiwał mniemany Fryderyk Bérard.
 Théfer wysiadł z powozu i wszedł.
 — No! i cóż? zagadnął, czy książę oddał wizytę pani Dick-Thorn?
 — Klaudyi Varni? tak, byłem u niej; odparł Jerzy ponuro.
 I obecność waszej książęcej mości wystarczyła do zmięszania szyków nieprzyjaciela?
 — Tak sądziłem; lecz na nieszczęście inaczej się stało.
 — A więc pani Dick-Thorn ma na prawdę broń w ręku?
 — Tak, i co do tej broni właśnie chciałem się ciebie poradzić...
 — Pomówimy o tem w drodze.
 — Dla czego nie tutaj?
 — Bo czas nam już jechać, jeżeli książę chcesz się naocznie przekonać że Berta Leroyer znajduje się w naszej mocy.
 — Chcę tego!... A teraz jeszcze bardziej niż przed tem —
 — A więc nie ociągajmy się!... Właśnie nadchodzi godzina w której moi ludzie działać poczną.
 — A jesteś pewien powodzenia?
 — O tyle, o ile mego pewnym być można. Mój plan jest nazbyt dobrze obmyślonym, abyśmy mogli obawiać się nie udania. Ale... niechże wasza książęca mość zaopatrzy się w pieniądze.
 — Już to zrobiłem.
 — A więc jedzmy.