Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/931

Sądzę iż będę mógł panom udzielić pewnych szczegółów, gdyż zwykle adresa zamieszczają się u nas w książcę obstalunkowej.
 Tu wziąwszy z pułki księgę, otworzył ją na dzień 20 Października.
 „Prosper Gaucher, czytał głośno, sto szczap i pięćdziesiąt wiązek drzewa.“
 Ireneusz z Edmundem, spojrzeli na siebie z zadowoleniem.
 — Ale niestety! — przemówił składnik po chwili nie mogę panom nic więcej powiedzieć, bo adresu mieszkania nie zamieszczono.
 — To niepodobna! — zawołał Moulin.
 — Przejrzyj pan sam książkę, a przekonasz się, że tak jest.
 — W każdym razie to drzewo odstawiono z pańskiego składu? — zawołał Edmund.
 — Prawdopodobnie, chociaż przypuszczam, że pan Gaucher kazał przy sobie wóz naładować i sam zaprowadził woźnicę do mieszkania.
 — Może ten woźnica będzie nas mógł objaśnić?
 — Bezwątpienia, ale obecnie niema go w domu. Około dugiej powróci, może panowie zaczekają? — Nie panie; brak nam czasu. Jeżeli pan pozwoli, przyjdziemy tu o oznaczonej godzinie. Zabrawszy pokwitowanie, wyszli obadwa.
 — Co teraz robić? — pytał rozpaczliwie Monlin, znalazłszy się na ulicy.
 — Uzbroić się w cierpliwość i czekać — odparł doktór.
 — Odeślijmy więc dorożkę, na co ją płacić za tyle godzin.
 — Ma się rozumieć. I ja niemogąc być dzisiaj w Charenton, powiadomić o tem muszę mojego zwierzchnika. Napiszę depeszę i każe ją oddać woźnicy do biura telegrafu. Dla zabicia czasu, może tu zjemy gdzie śniadanie.