Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/979

zdową i niewidziany przez nikogo wtoczył się wózek na dziedziniec wysadzany lipami.
 Przywołana do pomocy Franciszka, ułatwiła zniesienie Berty i kwadrans potem spoczywało już dziewczę na wygodnym łożu książęcym.
 Niemogła jednak zdać sobie sprawy z tego gdzie się znajduje i dla czego nie odwieziono jej na ulicę Notre-dame des Champs? Chciała zapytać o to otaczających, lecz Edmund nakazał jej milczenie.
 Zastosowała się do poleceń ukochanego, a że ta podróż pomimo całej ostrożności utrudniła ją wielce, niebawem więc zasnęła.
 Franciszka usiadła na straży przy łóżku, a Edmund z Ireneuszem zabierali się do wyjścia.
 — Idziesz pan ze mną? — zapytał doktór Moulin’a.
 — Idę, muszę dziś jeszcze być w Belleville.
 — A gdzież się spotkamy?
 — Tu, dziś wieczorem.
 Powrócimy do Plantada którego zostawiliśmy oczekującego na powrót komisarza w jego kancelarji.
 Zaledwie o szóstej wieczorem zjawił się on w swem biurze. Plantade przedstawił mu natychmiast swą kartę inspektorską i zażądał potrzebnych objaśnień.
 — Nierozumiem czego panowie jeszcze żądać możecie, rzekł z oburzeniem komisarz. Wszakże złożyłem wam raport?
 — Ale zbyt lakoniczny.
 — Cóż mu brakowało?
 — Najgłówniejszej rzeczy, to jest jasnego przedstawienia sprawy. Nic nie wiemy co się stało z kobietą znalezioną w kopalni?
 — O ile sobie przypominam napisałem, że odstawiono ją do szpitala.
 — Ale petrzebujemy wiedzieć do którego?
 — Do szpitala św. Antoniego.