Strona:PL X de Montépin Kochanek Alicyi.djvu/213

 — Ależ to nie przykrość, to prawdziwe zmartwienie, miałeś słuszność. A jakże długo rozłączenie to trwać będzie?
 — Najmniej trzy, a najwięcej pięć lub sześć dni.
 — Trzy dni nawet zbyt długiemi mi się wydadzą. Kiedy odjeżdżasz?
 — Dziś wieczór.
 — Tak prędko!
 — Im prędzej wyjadę, tem prędzej powrócę...
 — Czy podróż tę przedsiębierzesz w celu zajęcia się naszem małżeństwem?
 — Tak jest.
 — Więc jedź bez straty czasu. Czy mogę uczynić ci jedno pytanie?
 — Zapewne!
 — Dokąd jedziesz?
 — Do Niemiec.
 Alicya zadrżała.
 — Do Hamburga? zapytała żywo.
 — Nie, do Kolonii.
 — A ich czy nie odwiedzisz? — szepnęła młoda dziewczyna... — Nie uwiadomisz ich, że wkrótce już będą mogli nazwać mię córką jak dawniej?..
 — Paweł zaprzeczył giestem.
 — Nie umiałbym jeszcze pokazać się im w tej chwili... — odpowiedział — Odwiedzę ich wtedy, kiedy moja Alicya przed Bogiem i ludźmi zostanie hrabiną de Nancey... Bądź spokojna moje dziecię, tego dnia będą oni tutaj! Wieczorem hrabia zaopatrzony w akt ślubny i wszyst-