Strona:PL X de Montépin Kochanek Alicyi.djvu/265

przekonaną! Tak, jest coś nowego. Tak, dowiedzieliśmy się bardzo wiele rzeczy. Zostawiam głos memu wspólnikowi, jako specyalnemu dyrektorowi „Agencyi tajnych wiadomości“.
 — Bez chwili zwłoki, wysłałem najzręczniejszych moich wspólników na polowanie — zaczął Fumel. — Trafić na ślad i iść nim to zabawka dla nich dziecinna, lecz jestże pani hrabina pewną, że nie istnieje żaden drugi pan hrabia de Nancey?
 — Najpewniejszą. Zkąd to pytanie?
 — Ztąd, że myśliwi moi wytropili więcej zwierzyny, niż myśliwska nasza torba pomieścić jej jest wstanie. Znaleźliśmy nietylko pana hrabiego, ale i panią hrabinę de Nancey.
 — Nie rozumiem! — zawołała Blanka. — Co pan chcesz przez to powiedzieć?
 — Zaraz będę miał zaszczyt wytłomaczyć się kategorycznie. Jest w Paryżu gentleman bogaty i elegancki, w wieku lat trzydzieści jeden lub dwa, nazwiskiem hrabia Paweł de Nancey. Czy to ten sam?
 — Tak jest, ten sam...
 — Otóż gentleman ten jest żonaty...
 — Zapewne, jeżeli ja jestem jego żoną!
 — Niewątpliwie. Oglądałem pani akt ślubny i tu właśnie widzę zawikłanie. Hrabia de Nancey o którym mowa, kupił przed dwoma laty willę w lasku Bulońskim i żyje tam samotnie z hrabiną...
 — Co pan mówisz o hrabinie? Nie ma żadnej innej prócz mnie.