Strona:PL X de Montépin Kochanek Alicyi.djvu/308

 Ksiądz posłał po zakonnice dla złożenia ciała w trumnę i po służbę pogrzebową.
 Sądząc przeto, że przybywają ci na których czekał, wyszedł na ich spotkanie.
 Na schodach jednak ku wielkiemu zdziwieniu, ujrzał komisarza policyi przepasanego swą szarfą, w towarzystwie kobiety ubranej czarno, jakiegoś pana wyglądającego na notaryusza i kilku agentów.
 Komisarz policyi zdziwiony również podobnem spotkaniem, zatrzymał się i oddał ukłon księdzu, którego znał oddawna.
 — Cóż to pana sprowadza? jeżeli wolno zapytać — rzekł sługa boży.
 — Przychodzę — odpowiedział urzędnik — na rozkaz pani, która jest hrabiną de Nancey, spisać protokuł przeciw hrabiemu de Nancey za wiarołomstwo i cudzołóztwo pod małżeńskim dachem.
 Kapłan zrobił poruszenie w celu zatrzymania komisarza, który chciał iść dalej.
 — Ah! — rzekł — wstrzymaj się pan!
 — Dlaczego?
 — Czyn, który pan idziesz sprawdzić, występek czy zbrodnia nie istnieje więcej...
 — Zobaczymy... — zawołała Blanka wyniośle.
 — Pani — odparł ksiądz zastawiając jej drogę — ręka najwyższego dotknęła już tych, których miałaś zamiar ukarać... Znajdziesz tam pani już tylko warjata, plączącego przy trupie...
 — W takim razie — mruknął komisarz — nie mamy tam już co robić... Idźmy do domu.