Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/178

 — Więc może będziesz jadł kolacją?
 — Nie! Proszę was, przystępujmy zaraz do rzeczy, jeżeli, jak się zdaje, macie mi coś do powiedzenia. Radbym jak najspieszniej pożegnać się z wami.
 — Ależ nam się zdaje — odrzekł Jancelyn — że to ty właśnie masz nam wiele nowych wiadomości do zakomunikowania i dlatego tylko pragnęliśmy zobaczyć się z tobą.
 Twarz Fabrycjusza mocno się zachmurzyła.
 — Do licha!.. lepiej byście byli zrobili, pozwalając mi się wyspać... Nowiny, jakie przynoszę, nie należą do najważniejszych.
 — Jakto? odezwał się Rittner — przecież objaśniając mi w Auteuil prawdopodobne przyczyny warjacji twojej ciotki, powiedziałeś mi, że egzekucja skazańca w Melun została uskutecznioną. Musiałeś jednak zamilczeć o najważniejszych szczegółach?
 — Co do egzekucji to nie. Wszystko się odbyło tak, jak przypuszczałem... Z tej strony niema żadnego niebezpieczeństwa.
 Renè Jancelyn pobladł.
 — Niebezpieczeństwo — powtórzył — więc jest jakie niebezpieczeństwo?
 Przypuszczam, albo raczej pewny jestem.
 — Wytłomacz się — zawołał zaniepokojony Rittner.
 — Dajże mi najprzód szampana, bo czuję gorączkę, pali mnie piekielnie w gardle.
 Renè postawił napełniony kieliszek przed Fabrycjuszem a ten go duszkiem wychylił.
 — A teraz — odezwał się doktor — mów a prędko! Czy jest naprawdę jakie niebezpieczeństwo i skąd zagraża?
 — Z Melun... przedstawia się zaś w osobie pewnego majtka, który służy za przewoźnika u niejakiej wdowy Gallet.
 Zażądano bliższego wyjaśnienia zagadki.
 — Majtek ten — zaczął Fabrycjusz — w epoce wypadku mieszkał po drugiej stronie Sekwany, prawie na wprost miejsca, gdzie spełniłem to, co potrzebnem było dla naszego ocalenia.