Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/261

 — Przekonasz się, że nie. Ale wybierz najprzód czółno szerokie i mocne. Zawieziesz mnie do panny Baltus.
 — Do panny Baltus! — wykrzyknął Klaudjusz coraz bardziej zdziwiony.
 — Cóż w tem widzisz tak dziwnego?
 — Naturalnie, że nic. Jeżeli kochanej panience się podoba, to może przecie przyjmować takiego jak pan pięknego kawalera, ale...
 — Ale co?
 — Ale wiem, że od śmierci brata, nie przyjmowała dotąd ani jednej żywej duszy; a myślę, że się jeszcze nie skończyła żałoba. Co mi tam jednak do tego. Czy weźmiemy „Piękną Elizę”, proszę pana? Pan już ją zna, statek to szeroki, dobrze zbudowany.
 — Dobrze, niech będzie „Piękna Eliza“.
 Klaudjusz otworzył kłódkę, na jaką łańcuch zamknięty był do kołka w przystani.
 Fabrycjusz wskoczył do czołna i powiedział:
 — Puść czołno z wodą. Potrzebujemy czasu do rozmowy.
 Klaudjusz potarł zapałkę o spodnie, zapalił krótką fajeczkę i odpowiedział:
 — No to rozmawiajmy, słucham pana...
 — Powiedz mi najprzód, czy ci się podoba Melun? — rozpoczął Fabrycjusz.
 — Rozmaicie, proszę pana, i podoba mi się i nie podoba. Miasto nigdy nie dorówna masztowcowi na pełnem morzu. O! że nie, to nie, chociaż za to coprawda na pełnem morzu niema znowu wcale szynków... W Melun brak świeżego powietrza, ulice djabelnie wąskie.
 — Krótko mówiąc — ciągnął Fabrycjusz — nie przyrosłeś tak do tego miejsca, żeby cię nie można z niego wyrwać?
 — Wyrwać mnie stąd? — powtórzył marynarz — ale dlaczego, proszę pana.
 — Zaraz ci to opowiem. Mam wuja, który przybył z Nowego Jorku i jest niezmiernie bogaty. Kupił on właśnie majątek nad brzegiem Sekwany, a ja zajmuję się urządzeniem jego domu. Ponieważ lubię bardzo wioślarstwo, chciałbym