Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/265

usiane bławatkami, stokrotkami i czerwonemi makówkami. Gaje, łąki, drzewa, wszystko kwitło prześlicznie.
 Edma zapragnęła zebrać sobie bukiet,
 Czółno przybiło do brzegu i wszyscy wyszli.
 Fabrycjusz podał ramię pannie Baltus i szli oboje w milczeniu, trochę opodal, zachwycając się pięknością natury. Fox szedł trop w trop za nimi ze łbem spuszczonym. Fabrycjusz pierwszy przerwał panującą ciszę.
 — Ah! — odezwał się nagle głosem, który usiłował nagle drżącym uczynić — jakże wieś jest piękną!.. Jakże szczęśliwie żyć można tutaj, w pośród tych łąk kwitnących i wód przezroczystych, nie słysząc nic, jak tylko bicie dwóch serc, żyjących jedno dla drugiego.
 — Czy naprawdę lubiłby pan egzystencją podobną? — zapytała panna Baltus.
 — Z całej duszy, proszę pani.
 — Tak przez kilka dni może, dla każdego bowiem, kto przyzwyczajony jest do życia wesołego, wiejska samotność staje się rzeczą nieznośną.
 — Mówiłem o samotności we dwoje...
 — I to się także naprzykrzy.. gdy zapomniany świat upomni się o swoje prawa...
 — Nie! — odrzekł z ogniem Fabrycjusz.
 Panna Baltus potrząsnęła główką.
 — Czy pani wątpi o tem? — zapytał Fabrycjusz.
 — Nie wątpię o pańskiej dobrej wierze — odrzekła — ale nie dowierzam wytrwałości pięknych zamiarów pana, o jakich mówisz z takim zapałem... Rozkoszny widok, jaki nas otacza, zapala pana dzisiaj... jutro bodaj wesoły, hałaśliwy Paryż, odzyska pana zupełnie.
 — A! — szepnął Fabrycjusz — jakże pani źle o mnie sądzi!|...
 — Czy pewnym pan tego jesteś? — zapytała młoda dziewczyna.
 — Czy pani nie wierzysz w to, że jedna godzina zdolną jest przerobić zupełnie człowieka? — Myślę, że to możebne, ale że do takiej przemiany potrzeba poważniejszych, niż piękny krajobraz powodów.