Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/31

 — Nikt nie słyszał wystrzałów?
 — Nikt!...
 — To szczególne!...
 — Nie... Willa, jak powiadam, jest odosobnioną. Znajduje się conajmniej o jakie dwieście metrów od ostatniego domu, w dole mostu do Melun. O tak późnej godzinie wszyscy już spali, a słabe wystrzały rewolwerowe. nie mogły zwrócić uwagi.
 — Zbrodnia zatem popełnioną została w nocy?
 — Śledztwo wykazało, że Baltus przybył z Paryża o dziesiątej minut pięćdziesiąt siedm, napadnięty więc mógł zostać około północy.
 — A przyczyną zbrodni, zemsta czy rabunek?
 — Rabunek... to nie ulega najmniejszej wątpliwości, bo nie znaleziono pugilaresu.
 — Co on zawierał?
 — Różne papiery i pieniądze.
 — Dużo?
 — Piętnaście tysięcy dwieście piędziesiąt franków w biletach bankowych...
 — Czy mógł kto wiedzieć o tem, że Baltus ma przy sobie taką sumę?
 — Niewiadomo... Odebrał je od swego bankiera o czwartej po południu. Miał nieszczęśliwy wyjeżdżać właśnie do Nicei, ze swoją siostrą, którą kochał nad życie... U bankiera, starego przyjaciela rodziny, doznał wielkiej przykrości...
 — Z powodu?...
 — Z powodu jednego z czeków, skradzionego czy zagubionego, na którym nad podpisem wpisano dosyć znaczną sumę na okaziciela i tę bankier wypłacił...
 — Więc ten czek mógł być jakąś przecie wskazówką?...
 — Jakim sposobem?.. Bankier nie znał wcale tego, kto z nim przyszedł... na pokwitowaniu położono nazwisko fałszywe... Zresztą czek zniknął razem z pugilaresem i biletami bankowemi...
 — Dobrze, ale ja w tem wszystkiem — zauważył pan Delariviére — nie widzę nic takiego, coby się tyczyło skazanego człowieka.