Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/323

 — Zabierzemy — powiedział Grzegorz. — Niestety, proszę pani, to niepodobna.
 — Dlaczego?
 — Gdzież pomieścimy, gdzież kurować będziemy nieszczęśliwą?
 — U pana, albo u mnie. Nie widzę żadnej w tym względzie przeszkody.
 — Prawo zabrania tak dobrze mnie jak i pani trzymać w mieszkaniu osobę, mającą pomieszanie zmysłów.
 — Kupisz pan jaki dom zdrowia, przeprowadzimy tam panią Delariviére i basta, i po wszystkiemu.
 Grzegorz spuścił głowę i nic nie odpowiedział.
 Parę sekund młoda dziewczyna dziwiła się jego milczeniu i zakłopotaniu, ale zaraz domyśliła się przyczyny.
 — Otwieram panu kredyt nieokreślony... Tylko siejąc złoto po drodze, potrafisz dojść do celu. Kupuj pan dom zdrowia, mój bankier za pana zapłaci.
 — Ależ to bardzo drogo będzie kosztować, proszę pani...
 — Mniejsza o to... Ja jestem bardzo bogata...
 — Będę pani posłusznym... Od jutra zajmę się poszukiwaniem jakiego zakładu do odstąpienia. Teraz musimy się dobrze co do wszystkiego porozumieć.
 — To bardzo będzie łatwo.
 Zdrowie pani Delariviére musi być najgłówniejszem zadaniem, nieprawdaż?
 — Zapewne, skoro mam to przekonanie, że przez nią dojdziemy do nazwiska skazanego...
 — Może w tym względzie bez niej się obejdziemy.
 Paula poruszyła się zdziwiona.
 — Jakto? — wykrzyknęła — co pan chcesz przez to powiedzieć? Wytłómacz się, doktorze!
 — Zaraz, proszę pani, ale nie zaręczam za nic... Jest to tylko przypuszczenie moje, a nie żadna pewność.
 Grzegorz opowiedział pannie Baltus w tem miejscu co słyszał od ojca o nadzorcy robót, pokaleczonym przy wybuchu miny.