Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/368

 — Przecie miał do tego prawo, zapłacił za termin bieżący i przyszły.
 — A kiedy wyjechał?
 — Już blisko dwa tygodnie, dnia dobrze sobie nie przypominam.
 — Gdzie się udał, wyprowadzając się stąd?
 — Na wieś w stronę Fontenay-aux-Roses, albo Bourgla-Reine.
 — I to wszystko, co wiesz?
 — Tak panie. Jeżeli pan jednakże chce wynająć po nim lokal, to jest wolny.
 — Dziękuję.
 Rittner opuścił ulicę Fournelles ze spuszczonemi uszami i na serjo zaniepokojony.
 — Wszystko to bardzo jest dziwne — rzekł do siebie. — René wyprowadził się przed dwoma tygodniami, na ulicy Talbout nie widzieli go od trzech dni. To bardzo podobne do ucieczki. Musiał się dowiedzieć, że grozi nam nieuniknione niebezpieczeństwo i umknął egoista, nie uwiadomiwszy mnie o niczem, nie ostrzegłszy.
 W tej chwili jeszcze bardziej niepokojąca myśl przyszła do głowy doktora warjatek i aż dreszcze przeszły od stóp do głów.
 — A jeżeli nie miał czasu uciekać — mruknął do siebie. — Jeżeli go zatrzymali! Wszystkiego mogę się obawiać. Co się to stało?.. jak się dowiedzieć?
 Przy pasażu opery oddalił powóz. Dusił się, potrzebował powietrza i ruchu i cały zatopiony w rozmyślaniu szedł prosto na bulwar, nie wiedząc nawet, że idzie. Na wprost Vaudevillu przystanął, spojrzał jaśniejszym już okiem dookoła i poszedł prosto na ulicę Rochefaucould, gdzie mieszkała Matylda. Poszedł tam prawie pewnym, że jeżeli nie spotka Renégo u jego siostry, to przynajmniej dowie się, co się z nim stało. Ale spotkał go tu zawód niespodziewany. Odźwierny zatrzymał go w przechodzie i oznajmił mu, że panna Matylda już od dwóch tygodni tu nie mieszka; wyprowadziła się do Neuilly, do pięknej willi, kupionej dla panny Jancelyn przez pewnego bogatego i bardzo młodego człowieka.