Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/396

ułożone w porządku papiery różnego rodzaju i pewna ilość biletów bankowych po tysiąc, po pięćset po sto franków.
 Brat Matyldy wyjął z worka pudełko i otworzył. Jedna z jego przegródek zawierała z pół tuzina paszportów, podpisanych, opieczętowanych, zlegalizowanych i przeznaczonych do różnych krajów.
 Rittner patrzył na te kolekcję z pewnem zdziwieniem.
 — Widzisz — odezwał się René — że ja ci dam coś daleko lepszego od twojego starego podrapanego szpargału.
 — Te są zupełnie nowe...
 — Niech cię djabli porwą! — mruknął Rittner, — jesteś mistrzem, mój kochany!
 René uśmiechnął się, podał jeden z paszportów Frantzowi.
 — Czy myślisz, że znajdziesz w świecie jakiego eksperta, który byłby zdolnym odnaleźć tu coś podejrzanego?
 — Nie! — odrzekł doktor po długim starannym egzaminie. — Przysiągłby każdy, że to wyszło z prefektury policji... Wypełnisz go?
 — Naturalnie, ale później, kiedy się trochę nagadamy.
 — Gadajmy, wiele ci się tylko podoba...
 — Przed godziną, w Neuilly, wspomniałem ci, czy nie zawarlibyśmy ze sobą spółki na zupełnie nowych podstawach. >
 — Wspominałeś.
 — Słuchaj mnie więc uważnie.
 — Cały się w uszy przemieniam.
 — Myślisz o ucieczce i sprzedałeś swój dom zdrowia...
 — Rzeczywiście.
 — Otóż musisz posiadać w tej chwili w rękach wcale ładny kapitał...
 Rittner chciał przerwać.
 — Nie przeszkadzaj! — zawołał brat Matyldy i pozwól mi dokończyć! Musisz posiadać bardzo piękny kapitalik, składający się nietylko z honorarjów osobistych, ale i z tego, coś w sekrecie chował do skrzyni poza naszemi związkowemi układami.