Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/398

 — Rozumiem, bilet pięćset frankowy.
 René otworzył pugilares. Wybrał bilet bankowy z pomiędzy ośmiu czy dziewięciu innych, jakie się znajdowały w pugilaresie i podając go doktorowi, dodał:
 — A co to jest?
 — Drugi taki sam bilet.
 — Podobny do pierwszego?
 — Najzupełniej.
 — Weź tę lupę i przypatrz się im obudwom.
 Rittner zabrał się do studjowania. Skoro skończył, zapytał go René:
 — No cóż? Czy znalazłeś jaką różnicę?
 — Żadnej... zupełnie są jednakowe.
 — Pewnym tego jesteś?
 — Najpewniejszym.
 — Widzisz, że się mylisz, bo jeden z tych biletów jest fałszywy...
 — Żartujesz!
 — Słowo honoru, Przypatrz się lepiej...
 Rittner rozpoczął na nowo ekspertyzę, która przeciągnęła się kilka minut.
 — Ten sam papier... — powtarzał — ten sam groszek... Rysunek czysty, poprawny...
 — Mam gotowych takich za sto tysięcy franków...
 — To skarb nieprzebrany taki talent...
 — Chcę się z toba podzielić.
 Rittner patrzył na brata Matyldy z niedowierzaniem.
 — Dlaczego chcesz się ze mną podzielić, kiedy sam możesz mieć wszystko?
 — Bo bez ciebie nie potrafię nic zrobić...
 — Jakto?
 — Przed paru tygodniami, gdy dostałem od ciebie silny odczyn, przygotowany na moje żądanie, mówiłem ci, że chcę zrobić próbę ogromną.
 — Przypominam sobie...