Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/515

 Laurent starannie poukładał wszystkie rzeczy, przyniesione z ulicy Clichy. Bielizna ułożona była w szafach, ubranie wisiało na wieszadłach w garderobie, książki stały ustawione w bibljotece, broń rozwieszoną była po obu stronach kominka.
 — Im więcej Fabrycjusz uwijał się po pokoju, im staranniej przerzucał w szufladach, tem bardziej wydawał się zaniepokojonym. Co chwila zwracał głowę to w prawo, to w lewo, zaglądał do każdego kącika obszernego pokoju.
 — Czego on do licha tak szuka? — pomyślał zaintrygowany marynarz?
 Wreszcie zniecierpliwiony Leclére krzyknął głośno:
 — Gdzie to bydlę tę broń podziało?
 — Marynarz zadrżał.
 — Tę broń? — powtórzył.
 Naraz oczy młodego człowieka zatrzymały się na porozwieszanych zbrojach. Podszedł i zaczął się bacznie przyglądać.
 — Znalazłem przecie! — zawołał zdejmując ze ściany rewolwer.
 Klaudjusz śledził wszystkie poruszenia Fabrycjusza.
 — Patrzcie! patrzcie! — pomyślał sobie — rewolwer z ulicy Clichy, rewolwer ze znakami. Cóż on z nim chce robić u djabła?
 Leclére zbliżył się do światła i długo przypatrywał się małej blaszce srebrnej, przybitej na kolbie.
 Po paru sekundach położył rewolwer na stole, podszedł do szafy, od której klucz miał w kieszeni, otworzył ją, wyjął małą walizkę, postawił ją na stole obok rewolweru i znowu usiadł.
 — Jakiś worek! — pomyślał Klaudjusz. — Cóż też on z niego wyciągnie?
 Odpowiedź na to pytanie nastąpiła prawie natychmiastowo.
 Fabrycjusz zakręcił miniaturowy kluczyk w zameczku, nacisnął sprężynę, zagłębił rękę w pół otwartą walizkę i zaczął wyjmować pakiety czeków, obligacyj i biletów bankowych.