Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/525

 — Dla tego, że widziałem go wcześniej od pani, wieczorem w dniu, kiedy przyjechał i zapomniałem powiedzieć pani o tem.
 Panna Baltus spojrzała zdziwiona.
 Widziałeś pan wcześniej odemnie Fabrycjusza? — wykrzyknęła.
 — Tak jest, proszę pani.
 — Gdzie? Na ulicy Tailbout nr 9.
 — Cóż on tam robił?
 — Wypytywał stróża o pana Renego Jancelyn.
 — O kuzyna tej biednej warjatki, która się tu znajduje?
 — O jej brata. Ach! jakto dziwnie się czasami składa na świecie!
 Grzegorz opowiedział w krótkości to, co zaszło przy ulicy Tailbout, opowiedział wielkie swoje zdziwienie, gdy nazajutrz zobaczył u siebie pana Fabrycjusza, którego dotąd nie znał wcale.
 — Rzeczywiście — odrzekła panna Baltus — to spotkanie bardzo jest jakieś szczególne. Czy Fabrycjusz zna Jancelyna?
 — Mówił że nie, a ja nie mam żadnego powodu nie wierzyć jego słowom.
 — Mówiłeś mu pan o Matyldzie?
 — Ani słowa.
 — Dla czego?
 — Nic mnie nie upoważniało do tego. Zresztą nie znając zupełnie brata, nie musi znać i siostry.
 — Być może, ale możemy się dla pewności przekonać, czy zna pannę Jancelyn.
 — W jaki sposób?
 — Stawiając niespodziewanie pana Leclére wobec tej kobiety. Jeżeli ją znał, to trudno mu będzie w pierwszej chwili ukryć swoje zdziwienie.
 — Pański projekt uznaję za wyborny. Postawimy niespodziewanie Fabrycjusza wobec panny Jancelyn — zobaczymy