Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/725

 — Mam. Domyślałem się, że będzie potrzebny. Oto jest... Zobacz, jakie pociągi przechodzą tej nocy przez Melun ku Szwajcarji?
 — Więc do Szwajcarji się udajemy, proszę pana?
 — Prawdopodobnie. Zobacz prędko.
 Podczas kiedy kamerdyner przerzucał rozkład jazdy, Fabrycjusz nalał sobie drugą pełną szklankę koniaku i znowu wypił ją do dna.
 — Znalazłem. proszę pana... odezwał się Laurent.
 — A więc?...
 — Nie mamy wyboru... przychodzi jeden tylko pociąg.
 — O której?...
 — O dwunastej, minut czterdzieści dwie.
 — Mam dwie godziny przed sobą... to tyle, co mi potrzeba.
 Fabrycjusz wyjął z kasetki resztę biletów bankowych i podał je kamerdynerowi.
 — Dołóż to do pieniędzy, jakie posiadasz — dodał — i bądź o północy na stacji Melun. Ja tam przyjadę do ciebie.
 — Czy pan nie tutaj czekać będzie chwili wyjazdu? — zapytał z pewnem wahaniem Laurent.
 — Nie — odpowiedział Leclére głosem ponurym. Muszę złożyć jednę wizytę przed wyjazdem.
 — Wizytę?... powtórzył zdumiony Laurent — wizytę o tej godzinie!...
 — Tak.
 — Panie, cóż za nieostrożność!...
 — Nie pytam ci się o radę... Masz broń jaką przy sobie?...
 — Mam, proszę pana.
 — Jaką?
 — Rewolwer i sztylet.
 — Dawaj sztylet.
 — Ależ... panie...
 — Dawaj prędko, do wszystkich djabłów!