Strona:PL X de Montépin Lekarz obłąkanych.djvu/740

 — Nie słyszeliśmy odpowiedzi — powiedział urzędnik — zbierz siły i mów głośno.
 Adwokat nędznika podał mu flakonik z solami angielskiemi. Fabrycjusz długo trzymał go przy nosie i nareszcie silniejszym nieco głosem odpowiedział:
 — Znalazłem się pewnego dnia w klubie, obok pana Baltus, który grał w karty i przegrał znaczną kwotę. Ażeby zapłacić przeciwnikowi, wyjął z kieszeni pugilares, zawierający bilety bankowe i papiery, pomiędzy którymi czek spostrzegłem... Pan Baltus położył pugilares na stole obok siebie...
 — Skorzystałeś z tego i czek zabrałeś?...
 — Pan Baltus poruszeniem ręki zrzucił pugilares. Papiery rozsypały się po dywanie. Nachyliłem się, żeby mu pomódz, a że byłem bardzo potrzebującym, uległem pokusie i czek wsunąłem w mankiet.
 — Czy czek był podpisany?...
 — Tak.
 — Jaką wartość przedstawiał?
 — Pięć tysięcy franków.
 — Na czyje zlecenie był wystawiony?...
 — Nie przypominam sobie tego.
 — Mała to rzecz zresztą, przerobiłeś go na dwadzieścia pięć tysięcy franków?...
 — Tak.
 — Czy ty sam dokonałeś podrobienia?...
 — Nie.
 — Przy śledztwie pierwiastkowem wymieniłeś fałszerza, który opuścił Paryż i Francję, i na którego ślad do tej pory nie natrafiono. Nazywa się René Jancelyn... Czy utrzymujesz oskarżenie?...
 — Utrzymuję... René Jancelyn dopisał sumę i on podniósł pieniądze z kasy bankiera Jakóba Lefébre’a.
 — To pierwsze postępowanie popchnęło cię do popełnienia zbrodni. Aby wydrzeć dokument sfałszowany Fryderykowi Baltus, który miał zamiar przedstawić go prokuratorowi rzeczypospolitej, zamordowałeś nieszczęśliwego. Jakże się dowiedziałeś o tej okoliczności?...