Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/179

 — Umarł!. — powtórzył Nestor Wiewiórka ze ździwieniem.
 — Jak również pan Ryszard Verniere.
 — Pan Ryszard Verniere również?
 — Blizko trzy miesiące temu.
 — Więc któż pan jest?
 — Ja jestem jego brat, Robert Verniere... Musiałeś pan rzeczywiście długo pozostawać bez przytomności, skoro nie wiesz nic o katastrofie, jaka nas pogrążyła w bolesnym smutku... Ryszard Verniere umarł, zamordowany wieczorem 1-go stycznia, unosząc do grobu tajemnicę, którą mu pan powierzyłeś. Marta Sollier znajduje się rzeczywiście przy babce, która już nie jest odźwierną w fabryce, gdyż oślepła skutkiem rany, otrzymanej w obronie mego brata.. Widzisz więc pan, jak pańskie wiadomości przychodzą zapóźno...
 Nestor Wiewiórka wydawał się zgnębionym.
 — Więc wynagrodzenie, które mi się należało — wyjąkał — na które liczyłem... po które przyszedłem...
 — Nie mam obowiązku wypłacić panu, gdyż nie wiem, jaki pan miał układ z panem Gabryelem Savanne.
 — Ależ ja jestem biedny, bardzo biedny...
 Robert mu przerwał:
 — Ileż, podług pana, miałbyś pan otrzymać za przyniesienie wiadomości osobom interesowanym?..
 — Dziesięć tysięcy franków.
 — Czyś pan co dostał już na rachunek?
 — Pięć tysięcy franków, tytułem prowizyi.
 — I nie uważasz pan tego za dostateczne?..
 — Ależ, panie, co było umówione...