Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/197

 Daniel zmarszczył brwi, słysząc pana Robineta, mówiącego o wizycie kapitana Savanne w ostatnich dniach grudnia, ale nie podniósł tego szczegółu, postanawiając go jednak później wyświetlić.
 — Jaką cyfrę przedstawia obecnie spadek mego brata? — zapytał.
 — Powiem panu co do centyma, gdy zajrzę do księgi kasowej.
 Zadzwonił, kazał sobie przynieść książkę, zawierającą rachunki Gabryela Savanne, znalazł odpowiednie miejsce, i podsunął cyfry przed oczy Daniela i jego synowca.
 — Widzicie, panowie — rzekł — milion sto tysięcy franków, do czego trzeba dodać jeszcze procent za trzy miesiące.
 Urzędnik przebiegł wzrokiem szeregi cyfr.
 Uderzyła go jedna data.
 — Trzydziestego grudnia — przeczytał głośno. — Gabryel był u pana trzydziestego grudnia roku zeszłego.
 — Tak.
 — I pan mu dałeś trzysta tysięcy franków?
 — Z których pokwitowanie znajduje się w mojej kasie.
 — Ależ — zawołał Henryk — ojciec nie był w Paryżu 30-go grudnia, skoro tego dnia stanął dopiero w Tulonie. W niedzielę zrana, wprost z kolei, przyszedł do mego stryja na bulwar Malesherbes... w tem musi być pomyłka co do daty...
 — Niema żadnej pomyłki co do daty, kochany panie Savanne — odparł rejent — to tylko pańska pamięć nie dopisuje... Kapitan Savanne znajdował się w Paryżu