Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/272

 Robert jednak dnia tego nie pokazał się w fabryce, nie mógł więc niezwłocznie podzielić się z nim powziętym projektem.
 Trzeba było zatem czekać do dnia następnego.
 Bratobójca nie mógł przecie nie być przez dwa dni z rzędu w fabryce, gdzie roboty wymagały jego kontroli.
 Rozstawszy się z O’Brienem na moście Joinville, Robert uznał, z powodu spóźnionej pory za właściwe nie jechać do Saint-Ouen i udał się wprost do willi Neuilly, gdzie, jak wiedział, nie zastanie już żony, ani synowicy, ani też córki Daniela Savanne.
 Filip, wróciwszy z fabryki, opowiedział mu, co się tam działo w ciągu dnia.
 Z tej strony nie potrzebował się niczego obawiać. Wszystko szło, podług życzenia.
 Nazajutrz, bardzo wcześnie, pojechał do fabryki z pasierbem.
 Młodzieniec wyglądał smutnie, i smutek ten nie uszedł uwagi męża Aurelii.
 — Jakoś mi wyglądasz strapionym? — zagadnął — dlaczego? Czy co w interesach naszych nie idzie tak, jakbyś chcial?
 Filip, tak znienacka zagadnięty, mocno się zaczerwienił.
 Na chwilę zawahał się, zanim odpowiedział:
 — Nie, mój przyjacielu, nie... — wyjąkał wreszcie.
 Robert spostrzegł to pomieszanie i wahanie.
 — Doprawdy? — podchwycił.
 — Ależ zapewniam cię.