Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/275

stem zdolny do twojej pomocy, i wydaje się możebnym na dobrego męża...
 Robert odparł:
 — Bardzo jesteś jeszcze młody, ażebyś się miał żenić, mój drogi chłopcze.
 — Mam już lat dziewiętnaście skończonych.
 — I myślisz, że w roku dziewiętnastym już się jest mężczyzną, skończonym.
 — Bezwątpienia, jeżeli kto ma przymioty poważne i rozsądek męzki...
 — Dobrze... Przepędzimy niedzielę całą w parku Saint-Maur u pana Savanne i ja pomówię z twą matką o tem, coś mi powiedział.
 Twarz Filipa rozpromieniła się.
 Było dlań wiadomem, że matka bronić będzie jego sprawy z porywającą wymową i że ją wygra.
 Rozmowa poprzedzająca odbywała się w drodze z willi Neuilly do Saint-Ouen.
 Powozik zatrzymał się przed bramą fabryki.
 Robert udał się niezwłocznie do swego gabinetu, ażeby przejrzeć nadeszłe listy, Filip zaś poszedł do pokoju, dlań przeznaczonego i łączącego się z salą rysunkową. Tu przyjrzał się planom, które w przeddzień kazał ostatecznie wykończyć.
 Potem wraz z ojczymem zwiedzili warsztaty, gdzie wykonywane były obstalunki, które w ciągu następnego miesiąca miały być dostarczone dla marynarki do Tulonu.