Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/287

 — I to poważnie.
 — Doprawdy, nie stawiaj mi zagadek. Co chcesz mi powiedzieć nowego?
 — Bardzo ważne rzeczy. Spisek się knuje przeciw tobie...
 — Spisek przeciw mnie!.. A mój Boże, z jakiego powodu?
 — Z powodu miłości twej dla Aliny.
 Henryk drgnął, a z ust jego zniknął uśmiech.
 — Co mówisz? — wyrzekł jednak tonem prawdziwego niedowierzania.
 — Czyś nie zauważył w willi Neuilly niezwykłej uprzejmości Filipa de Nayle względem Aliny?
 — Nie, nie zauważyłem tego. Widziałem tylko, że Filip tak samo jak jego matka, otacza Alinę jak najdelikatniejszemi staraniami, i przyznaję, że wydało mi się to bardzo naturalnem...
 — Bardzo naturalne, gdyby to było oznaką tylko przyjaźni, ale syn pani Verniere nietylko przyjaźni doznaje dla mej przyjaciółki. Poprostu miłość popycha Filipa de Nayle przeciw tobie, a pani Verniere, pochwalając tę miłość, marzy tylko o tem, ażeby ożenić swego syna z tą, która jest twoją narzeczoną.
 — O! moja Matyldziu, to ci się zdaje...
 — O! nie.
 — Ależ tak, bo nawet to byłoby zgoła niemożebne.
 — Dlaczego?
 — Filip nie ma jeszcze dwudziestu lat... Panienkę można wydać w tym wieku, a nawet wcześniej, ale nie żeni się chłopca dziewiętnasto-letniego...