Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/299

Aurelia, Alina i Matylda, pomyśli o doprowadzeniu do skutku małżeństwa swego pasierba z córką Ryszarda.
 Gdy po śniadaniu podano kawę na tarasie i towarzystwo usiadło dokoła stołu wiejskiego, Robert uznał chwilę za stosowną i zagadnął syna Gabryela Savanne.
 — Kochany panie Henzyku, jak daleko pan jesteś z badaniami dotyczącemi biednej dawnej odźwiernej fabrycznej??
 — Ciągle prowadzę jeszcze studya — odpowiedział młodzieniec.
 — Ale pan nie zrzekł się myśli spróbowania jej wyleczenia? I czy to możebne?
 — Nie, ale zamierzam się jeszcze radzić naczelnego lekarza w mem szpitalu... czy jednak nie będzie jeszcze innych trudności?
 — Jakich? — zapytał Robert?
 — Czy Weronika Sollier zechce się poddać operacyi...
 — Jeżeli tylko zaręczysz pan jej, że nie ryzyku je życia.
 — Przygotowanie do operacyi potrwa niedługo.
 — Cóż to szkodzi?
 — Potrzeba będzie, ażeby ze trzy tygodnie przepędziła w szpitalu, a jestem pewny, że nawet dla odzyskania wzroku, nie zgodziłaby się rozstać na tak długo z Martą, swoją wnuczką.
 — Dziecko zabierzemy z sobą — orzekła pani Vreniere.