Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/332

 Potem wydrukowany był nagłówek: Sztab Jeneralny.
 U spodu zaś te dwie litery:
 „P. L.“
 Potem niżej:
 „515+7 = 670+23—“
 — To dla mnie jest niezrozumiałe! — wyszeptał Filip pod wpływem niezmiernego niepokoju. — Co to znaczy... Jakaś zagadka chińska... Bezwątpienia cyfry te zawierają jakąś tajemnicę — ciągnął dalej młodzieniec rozgorączkowany, niespokojny. — Jakiej jednak natury?
 I Filip starał się zrozumieć, odgadnąć klucz do uczynienia zrozumiałem tego dlań tajemniczego dokumentu.
 Powracał wciąż do dwóch liter P. L. stojących po nad cyframi.
 — Te dwie litery stanowią niezawodnie klucz — myślał, i czynił wysiłki nadludzkie, ażeby odnaleźć niewiadoma z tego zagadnienia.
 Zmęczony wreszcie, z tętniącemi skroniami, rzekł do siebie.
 — Ja tego nie porzucę. Muszę się dowiedzieć... Dowiem się, dowiem... List ten nie opuści mnie... Zatrzymam go przy sobie.
 Spojrzał jeszcze na pieczątkę pocztową.
 Nosiła ona rok 1893 z początku grudnia.
 — Data wcześniejsza od naszego przybycia do Paryża, wyszeptał Filip. — Nowe zawikłanie.