Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/394

 Błyskawica przeszła mu przez głowę.
 — Piotr Larousse! — rzekł nagle. — Gdyby to było?..
 Młodzieniec miał w swej bibliotece cały komplet licznych tomów wielkiego słownika Laroussa.
 Wstał, wziął z półki pierwszy tom i rozłożył go przed sobą.
 Dwie pierwsze liczby, oznaczone w liście, połączone znakiem i zawarte w dwóch znakach = były = 517+7 =
 Otworzył tom, poszukał strony 515, policzył siedm pierwszych wyrazów na pierwszej kolumnie i czynił tak dalej, stosownie do wskazówek podręcznika.
 Oczekiwał go zawód.
 Rezultat tej pracy nie miał żadnego sensu.
 To samo było z drugim tomem, to samo z trzecim.
 A jednak zdawało mu się, że jest na dobrym tropie.
 Ułożył tomy na miejscu; przyjrzał się znów owym dwom cyfrom: P. L., i w ciągu kilku sekund myślał.
 Nagle ręka jego wyciągnęła się ku narożnikowi biurka, gdzie się znajdowała mała książeczka w czerwonej oprawie płóciennej.
 Było to skrócenie Wielkiego Słownika, którego radził się napróżno.
 P. L. — wyszeptał. — Petit Larousse (Mały Larousse), może... zobaczymy.
 I rozpoczął znów pracę, dotąd bezużyteczną.
 Po upływie chwili okrzyk tryumfu wyrwał mu się z ust.