Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/425

 — Wytłomacz się, stryju.
 — Później. Masz słuszność, nie trzeba skandalu!.. Nie oddalaj się ztąd, ażebym cię mógł znaleźć w każdej chwili.
 I sędzia opuścił synowca, który wrócił do namiotu i usiadł naprzeciw Roberta.
 Filip słyszał wszystko.
 Morderca Ryszarda Verniere znajdował się w willi Neuilly wśród gości ojczyma!.. Poznano go! Ale któż to mógł być. Pilnowano go i chciano jeszcze odbyć doświadczenie poważniejsze.
 I nagle młodzieniec drgnął od stóp do głowy.
 — A! ja go także znam — wyszeptał — a przynajmniej go odgaduję! Nie wiem, jakiego doświadczenia spróbują, lecz ten człowiek nie ucieknie, bo i ja nad nim czuwam!
 Sędzia śledczy, rozstawszy się z synowcem, podążył do domku, zamieszkanego przez ogrodnika-odźwiernego.
 Berthout, powróciwszy z parku Saint-Maur przed kwadransem, czekał na niego.
 — Chodź ze mną... — rzekł doń Daniel.
 Pociągnął go przed dom i mówił dalej:
 — Daj mi prędko ten brelok, po który pojechałeś.
 Agent potrząsnął głową i odpowiedział:
 — Ja nic panu nie przywiozłem.
 — Nic!.. — powtórzył Daniel.
 — Bo nic nie znalazłem.
 — Boś źle szukał! — zawołał sędzia gniewnie.