Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/443

 Upłynęły cztery dni.
 Komisarz policyi z Neuilly spisał protokół z samobójstwa, które przypisano nagłemu obłędowi.
 Pogrzeb Roberta odbył się przy udziale licznym robotników fabryki, która odtąd miała nosić firmę: Filip de Nayle i S-ka.
 Piątego dnia o godzinie jedenastej zrana Magloire przybył do sądu, prosząc, ażeby mógł się zobaczyć z sędzią śledczym...
 Zacny mańkut miał rękę lewą, jedyną rękę, na temblaku.
 Po chwili wpuszczony został do gabinetu Daniela Savanne.
 — I cóż, mój dzielny Magloire — zagadnął tenże — czy masz mi powiedzieć coś nowego i ważnego.
 — Tak, panie Savanne.
 — W jakim przedmiocie?
 — W przedmiocie Klaudyusza Grivot.
 — Ja się nim zająłem.
 — I ja także... i przyrzekam panu, że odtąd nie będzie pan miał z nim wcale kłopotu...
 — Jakto?
 — Zabiłem go wczoraj między godziną szóstą i pół a siódmą.
 Daniel zerwał się z miejsca.
 — Zabiłeś go, nieszczęśliwy — zawołał — i przychodzisz mi to oświadczyć!.. Morderstwo!
 — Morderstwo! — powtórzył Magloire. — Ja dawny żołnierz marynarki! Spodziewam się, że pan sę-