Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/77

 Skoro tylko znalazł się sam ze wspólnikiem, Robert zapytał:
 — Czy znasz adres O’Briena, magnetyzera?
 — Nie znam.
 — Jakże się o nim dowiedzieć?
 — Znajdziesz go z pewnością na ostatniej stronie gazet. Ten człowiek ze zwyczajami amerykańskiemi, niezawodnie bije wciąż w bęben reklamowy.
 — Bardzo być może.
 — Na co potrzebujesz O’Briena?
 — Powiem ci, ale dowiedzmy się najprzód, gdzie mieszka.
 Weszli do kawiarni i kazali sobie podać gazety i grogu.
 Nie znaleźli jednak ogłoszeń magnetyzera.
 Dyrektor instytutu magnetycznego podawał wszakże ogromne reklamy, lecz nie był to dzień dla jego ogłoszeń.
 — Muszę go jednak znaleźć! — wyrzekł Robert, odrzucając z niecierpliwością gazety niepotrzebne. — On przecież zbyt jest znany, abyśmy go nie mogli znaleźć!.. Chodźmy.
 Wstał, zapłacił i wyszli z kawiarni.
 — Dokąd pójdziemy? — zapytał Klaudyusz.
 — Do mnie, do Neuilly. Będziesz mi tam towarzyszył. Pomówimy w drodze.
 Na stacyi najbliższej wzięli dorożkę, i skoro tylko ruszyła z miejsca, Robert, zwracając się do Klaudyusza, rzekł:
 — I cóż myślisz o tem, co się dzieje? Czy sądzisz, że jesteśmy zagrożeni?