Strona:PL X de Montépin Marta (1898).djvu/86

 — Miejsce, masz swoje miejsce tam, na końcu — rzekł stary Szymon — siadaj, a nie potłucz kieliszków.
 — W kieliszki ja nalewam i piję z nich, a nie tłuczę — wyjąkał pijak, opierając się na ramieniach biesiadników, ażeby się dostać na wskazane mu krzesło, na które się osunął ciężko.
 — A to się zahulał — rzekł jeden z robotników fabrycznych — nie było cię widać przez cztery dni.
 — A tak cztery dni bomblowania — odparł Vide-Gousset — szczególniej wczoraj... Śniadanie w Bercy.. Obiad u Jansena z flakami aż palce lizać... a wieczorem wizyta u jasnowidzącej..
 Usłyszawszy o jasnowidzącej, Weronika i Klaudyusz zwrócili pilniejszą uwagę na słowa pijaka.
 — U jasnowidzącej? — powtórzył stary Szymon.
 — A tak.
 — O coś ją chodził pytać?  — A no żeby mi przyszłość przepowiedziała!
 — I cóż ci przepowiedziała?
 — A to już ja wiem... i wierzę... a jaki tam szyk u tej jasnowidzącej... co za wspaniała z niej kobieta... a magnetyzer... Powiada do niej: „Śpij“, a ona zaraz fajt i już śpi i dopiero przez sen gada...
 I, opowiadając, naśladował ruchy magnetyzera.
 — A gdzież to takie przedstawienie? — zapytał Szymon.
 — O! to w najpiękniejszej dzielnicy miasta przy ulicy Zwycięztwa Nr. 42 b. słynny magnetyzer amerykański O’Brien.
 Klaudyusz Grivot uśmiechnął się.