Strona:PL X de Montépin Panna do towarzystwa.djvu/216

 — Odwagi, kochany kuzynie, — odwagi błagani cię, rzekł pan de Garennes z wyrazem głębokiego współczucia. — Matka powiedziała mi wszystko. — Kochałeś to biedne dziecię, które straciliśmy...
 Słysząc ten głos kłamliwy Rani, zatrząsł się z oburzenia.
 — Tak, odpowiedział stłumionym głosem. — Kochałem ją i wszystko się skończyło!
 Przez kilka chwil ukrywał twarz w dłoniach, później jakby nakazując milczenie boleści, zapytał:
 — Złożyłeś deklaracyą o zgonie?
 — Julian tylko co właśnie udał się do merowstwa, gdzie ją złoży... Jednocześnie zażąda upoważnienia przeniesienia zwłok swej siostry do Nanteuil-le-Haudoin, gdzie spoczywa cała rodzina Vendamów.
 — A więc nabożeństwa żałobnego nie będzie tutaj?
 — Nie, wszystko odbędzie się w Nanteuil.
 Raul zwiesił głowę, jakby upadający pod ciężarem boleści.
 — Zostaniesz z nami, mój drogi siostrzeńcze, nieprawdaż? rzekła baronowa.
 — Nie, dziękuję bardzo za waszą uprzejmość, ale nie mogę z niej korzystać... Kiedy powracasz do Paryża Filipie?
 — Pojutrze, zapewne.
 — Będę już może trochę spokojniejszy... Pójdę cię odwiedzić... Teraz musimy się rozstać.
 Pan de Garennes wyciągnął rękę do Raula, który miał chwilę wahania.
 Myśl dotknięcia ręki podłego mordercy, wzbudzała w nim wstręt nie do opisania, lecz przypomniał sobie zalecenia Gilberta, wziął więc rękę kuzyna, z lekka ją uścisnął, ukłonił się baronowej, i oddalił się szybkim krokiem.
 — Dotknięty jest głęboko! rzekł Filip do matki. Co się z nim stanie, jak się dowie, że Genowefa była córką hrabiego de Vadans...
 — Umrze, być może... odrzekła baronowa.
 — Obyś matko, była dobrym prorokiem! To by znacznie zwiększyło sukcesyę!
 Vendame wyszedłszy z willi, udał się prosto do merowstwa w Bry-sur-Marne.
 Stosując się do rozkazu Gilberta, zgłosił się do sekretarza, który powitał go pytaniem:
 — Czego pan sobie życzysz?
 — Przychodzę w interesie aktu zejścia mojej siostry Genowefy Vendame...
 — To dobrze... Za chwilę wysłany zostanie tam lekarz. Jesteśmy uprzedzeni, wiemy o co chodzi. Jesteś pan przysłany przez doktora Gilberta, nieprawdaż.
 — Tak.
 — Nie potrzebujesz się pan niczem zajmować. Deklaracya już jest złożoną.
 — Ale muszę uprzedzić tam, o którym czasie przyjdę zabrać ciało...
 — To słusznie. — Powróć pan tu za godzinę.
 Vendame wyszedł z merowstwa i szukał! jakiegoś szynku, aby w nim czas zabić przez tę godzinę.
 Sekretarz posłał po doktora Loubet.
 Ten ostatni przybył wkrótce.
 — Mamy śmierć doktorze, rzekł mu sekretarz.
 — Domyślałem się tego... u baronowej de Garennes, nieprawdaż?
 — Tak.
 — Panna do towarzystwa baronowej... Młoda dziewczyna którą leczyłem, ale bez nadziei wyratowania. Umarła na hypetrofię serca.
 — Przystąpisz pan natychmiast do legalnego stwierdzenia śmierci, gdyż żądają upoważnienia przewiezienia zwłok do jej rodzinnej okolicy.
 — Idę, idę.
 — Daj mi pan proszę blankiet do aktu zejścia.
 — O to jest.
 Niedługo potem doktór wchodził do willi.
 — I cóż, kochany doktorze, pańskie przewidywania sprawdziły się, aż nadto ściśle, niestety! Biedne dziecko, oddało ducha o północy.
 — Wszystko czem tylko nauka rozporządza, zostało użyte, bez nigdy nie miałem na seryo nadziei. Śmierć była nieuniknioną.
 — Przychodzisz pan jako lekarz merowstwa?
 — Tak.
 — Zaprowadzę pana do żałobnego pokoju.
 — A to poco? odrzekł stary doktór. Wiem lepiej aniżeli ktokolwiek bądź co o tem myśleć! podpiszę papier i odniosę go.
 — Pan wiesz, że żądają przewiezienia zwłok do Nanteuil-le-Haudoin?
 — Wiem, i obiecuję pani uczynić wszystko, ażeby jak najprędzej zabrano ztąd ciało.
 — Jesteś nieoceniony, kochany doktorze... Przyjmij to, jako słabe uznanie twoich starań.
 I baronowa wsunęła bilet pięćset frankowy w rękę lekarza, który odszedł olśniony tak cudowną szczodrością, zaniósł papier do merowstwa, i nastawał, ażeby ciało zabrane zostało jak najprędzej ponieważ rozkład jest nieuniknionym.
 Po upływie godziny, Vendame powrócił do domu gminnego.
 — Powróć pan do pani de Garennes, rzekł mu sekretarz — i uprzedź ją, że nabożeństwo odbędzie się dziś o czwartej.
 — Ale panie, zauważył Vendame, nabożeństwa nie ma być tu wcale.