Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/130

Fortier uprowadziła z sobą swe dziecię wieku lat trzy i pół liczące. Na tem zakończył się rysopis“.
 Pani Darier i Edmund Castel słuchali z wzrastającem przerażeniem tego ogłoszenia.
 — Ależ to słowo w słowo portret kobiety, jaką przyjęliśmy — zawołała siostra proboszcza — dziecię lat trzy i pół wieku liczące. To znużenie, to wyczerpanie z sił... Ach! nieszczęśliwa uciekła z miejsca swych zbrodni!
 — Milczenie; — droga siostro — rzekł żywo ksiądz Langier. — Kobieta ta bądź co bądź znajduje się tu pod moim dachem, w domu przedstawiciela Boga na ziemi, — nie śpieszmy się z rzuceniem na nią oskarżenia! Jeżeli jest winną dowiemy się o tem.
 — A wtedy oddasz ją w ręce sądu?
 — Nie oskarżę jej pierwszy: — dozwolę jednak czynić poszukiwania sprawiedliwości.
 W chwili tej Brygida oznajmiła, iż śniadanie na stole.
 — A ta kobieta, a to dziecię? — zapytał proboszcz.
 — Obudziłam ich, przygotowawszy im w kuchni nakrycie; — odpowiedziała służąca.
 — Dobrze zrobiłaś... Miej o nich staranie... Po śniadaniu zobaczę się z niemi.
 Przy stole ksiądz Langier unikał rozmowy o Joannie.
 — Podasz nam kawę do ogrodu — rzekł do Brygidy — dodaj jednę filiżankę więcej dla tej nieznajomej i przyprowadź ją tamże.
 — Dobrze — odrzekła służąca.
 Brygida litościwa z natury, otoczyła staraniem Joannę z jej dzieckiem. Dwie godziny snu obok pożywnego posiłku wystarczyły dla powrócenia sił i energii biednej uciekającej. Podczas śniadania Brygida usiłowała wybadać Joannę, otrzymując jednakże mało znaczne odpowiedzi. Jedynem życzeniem, wyrażonem jasno przez młodą kobietę, było pragnienie wynalezienia sobie jakiego obowiązku.
 — Pójdziesz pani zaraz na kawę do ogrodu, gdzie we-