Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/380

XI.

 Ojciec wraz z córką opuścili mieszkanie adwokata.
 — Wiesz opiekunie — zaczął ten ostatni, skoro sami pozostali — zrobiłem pewne odkrycie podczas wizyty pana Harmant.
 — Cóż takiego? — zapytał Edmund.
 — Urocza córa milionera broni nazbyt gorąco sprawy Lucyana, tam więcej coś istnieje nad przyjaźń...
 — I ja to również zauważyłem — rzekł malarz.
 — Wejście jego do domu przemysłowca sprowadzi zmian wiele w życiu tego dziewczęcia, ona go kocha, to widoczne... Jak sądzisz?
 — Potwierdzam twe zdanie.
 — Zdaje mi się, że Lucyan mógłby ją zaślubić?...
 — Nie, to nie nastąpi — rzekł Edmund.
 — Dlaczego?
 — Podczas gdy rozmawialiście, obserwowałem Harmanta. Przymuszał się on... był zakłopotanym, chwilami zdawało się nawet, jak gdyby tracił przytomność. Słowa jego córki widocznie boleść mu sprawiały.
 — Cóż ztąd wnosisz?
 — Rzecz prosta, że przemysłowiec ma inne zamiary; nie podziela zdania swej córki; jest to człowiek bez serca.
 — A jednak kocha bardzo swe dziecię.
 — Tak... na swój sposób. Harmant czyni na mnie wrażenie zimnego egoisty, samoluba.
 — Nie zyskał więc współczucia u ciebie?
 — Nie! Być może, błądzę w mym sądzie’ o tym człowieku, widząc go raz pierwszy; wierzę wszelako, że takie wrażenia bywają niezawodzącemi. Ja w całem mem życiu niemi się rządziłem, a pierwszem wrażeniem, jakie on wywarł na mnie, był wstręt... wstręt niepokonany. Może on być biegłym mechanikiem, zdolnym przemysłowcem, ale że nie jest szczerym, przy-