Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/452

 — Lecz zkąd zna tę osobę?
 — Łucya jest jedną z robotnic u jej modniarki.
 — Otóż co mi teraz wyjaśnia obecność mojej kuzynki przy ulicy de Bourbon...
 — Spotkałeś ją tam?
 — Znalazłam się nagle naprzeciw niej, przy okienku odźwiernej.
 — Zatem cię poznała?..
 — Bynajmniej! — zawołał Owidyusz — jakże liche masz o mnie wyobrażenie? Miałem na sobie ubiór mularza, cały wapnem pokryty. Mularz nigdy nie był prawdziwszym w swojej postaci, jakim ja byłem! Ale... musiała dostać nie lada zawrotu głowy ma piękna kuzynka, zastawszy swego ukochanego u owej szwaczki... hę?
 — Marya jest owładniona rozpaczą bez granic...
 — Nie dziwna... do czarta! dyabelnie ukąszoną została! Radź jej aby uspokoiła swe nerwy... Niechaj się panny Łucyi nie obawia... Ale czy nie wiesz u kogo ona pracuje?
 — U pani Augusty, znanej modniarki.
 — Która mieszka?..
 — Przy ulicy św. Honoryusza, na rogu Castiglione.
 — Chodzi codziennie do owej szwalni?
 — Nie wiem tego.
 — Trzeba się o tem, powiadomić... Do mnie to należy! A teraz rozbierzmy poważną stronę tej kwestyi. Kazawszy zniknąć owej osobie, pozostawimy jej rodzinę bez środków utrzymania...
 — Łucya nie ma rodziny.
 — Sierota zatem bez ojca i matki?
 — Opuszczone dziecko, w przytułku wychowane.
 — Brawo! tego właśnie nam trzeba. Policya nie znalazłszy nikogo ze strony dziewczyny, któryby się zajął tą sprawą, zwolna działać będzie... Rozpocznie dla formy śledztwo, poszukiwania, wszak nic nie odnajdzie, w obec przedsięwziętych przezemnie środków ostrożności.