Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/471

 Soliveau wsunął się w kąt powozu, a przymknąwszy oczy, rozmyślać zaczął.
 Lekko i żywo dziewczyna w mgnieniu oka dosięgnęła szóstego piętra. Stanąwszy u drzwi zapukała z lekka.
 — Proszę wejść! — ozwała się Łucya z wewnątrz pokoju.
 Szwaczka próg przestąpiła.
 — Ach! to ty panno Amando — zawołała narzeczona Lucyana — założyć bym się gotowa, że mi przynosisz pilną robotę.
 — Wygrałabyś pani... jest bardzo pilną w rzeczy samej.
 — Dla kogo?
 — Dla jednej z klientek, bardzo dla nas niedogodnej... Zgadnij dla której...
 — Dla pani merowej z Garenne de Colombes... — zawołała śmiejąc się Łucya.
 — Odgadłaś... suknia balowa.
 — A kiedy przymierzyć ją będzie trzeba?
 — Pojutrze...
 — Ależ to niepodobna...
 — Dlaczego?
 — Ponieważ wykończam kostyum bardzo pilny dla panny Harmant.
 — Odłóż ten kostium... Tak rozkazała pani Augusta, a przedewszystkiem zabierz się do szycia tej sukni. Masz pójść przymierzyć ją pojutrze o godzinie trzeciej po południu. Pani merowa potrzebuje tej toalety na sobotę, w tym dniu bowiem jest zaproszoną na bal do prefekta Sekwany.
 — Na sobotę! — zawołała Łucya, załamując ręce — a dziś mamy już środę.
 — Będziesz musíała szyć w nocy. Pani Augusta poleciła mi powiedzieć, iż odpowiednio wynagrodzi cię za to. Wiele jej ma tem zależy, aby zadowolnić swą klientkę z Garenne.