Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/502

 — Widziałam, panie.
 — Będziesz mogła go poznać?
 — Doskonale.
 — Ów pan przyjdzie dziś do mnie wieczorem. Jest to inżynier, z którym będę pracował długo w noc dzisiaj. Ani ty jednak, ani twój mąż niepotrzebujecie czuwać, czekając mego odjazdu; możecie wcześniej, jak zwykle udać się na spoczynek. O wpół do szóstej, przyjdziesz urządzić stół w moim gabinecie i położyć dwa nakrycia. Przyniosą nam obiad z restauracyi.
 O wpół do szóstej żona stróża, otworzywszy drzwi Owidyuszowi, przyszła stół nakryć do obiadu. Garaud podszedł z pośpiechem ku wchodzącemu bandycie; mrugnięciem oka dał mu znak, niepostrzeżenie wskazując obecną kobietę i przemówił doń po angielsku.
 Soliveau zrozumiawszy o co chodzi w tym samym narzeczu odpowiedział. Pobyt w New-Jorku obeznał obu z mową angielską.
 — Czy wszystko gotowe jak należy? — zapytał Harmant.
 — Wszystko, najskrupulatniej.
 — O szóstej zatem obiadować będziemy...
 — All-right!..
 Garaud rozłożył na biurku mechaniczne plany i obaj nędznicy, o szczegółach konstrukcyi maszyn mówić pozornie zaczęli.
 — O której godzinie rozkazałeś przyjechać swemu stangretowi? — pytał Owidyusz po angielsku.
 — O wpół do pierwszej po północy... Czekać będzie za bramą — odrzekł Garaud.
 — Dobrze.
 — Czy owa mała pójdzie sama, lub z towarzyszką?
 — Sama; trudności nad któremi przemyśliwałem, szczęśliwym trafem się usunęły.
 Po ukończeniu nakrycia stołu, żona stróża odeszła.