Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/549

 — Gdy byłam tu poprzednio u pana — pytała — czy obraz ten znajdował się w pracowni?
 — Był... lecz stał na uboczu... Dlaczego jednak o to pytasz mnie pani?
 — Ponieważ go niedostrzegłam, mimo, iż on w dziwny sposób przykuwa mą uwagę. Gdybym go była widziała byłby mnie uderzył pewien szczegół, jaki dziś silne na mnie wywarł wrażenie.
 — Cóż takiego?
 — Twarz tej kobiety, stojącej pośród żandarmów...
 — Ta twarz przypomina pani kogoś ze znajomych?
 — Tak... zadziwiającem jest to podobieństwo...
 — Do której z osób sędziwych? — pytał żywo artysta.
 — Przeciwnie, do osoby młodej zupełnie, mającej około dwudziestu dwóch lat wieku. Jest nią szwaczka od pani Augusty, mojej modniarki?
 — Jakże się ona nazywa?
 — Łucya... pan ją znasz może?
 — Nie pani... nie znam jej wcale. Gdzież mieszka ta Łucya?
 — Przy ulicy Bourbon, numer 9.
 — Nie znam jej — rzekł Castel, myśląc jednocześnie. — Dziewczę, które kocha Lucyan Labroue ma imię Łucya i mieszka zarówno przy ulicy Bourbon.
 — Na świecie spotykamy pełno dziwnych podobieństw ― rzekł głośno. — Zatem pani życzysz sobie mieć portret tej wielkości? — dodał, zmieniając przedmiot rozmowy.
 — Tak... radabym panie. A ileż posiedzeń odbyć będzie trzeba?
 — Pięć... lub sześć...
 — Raczysz pan oznaczyć godziny?
 — Wybór ich zostawiam pani. Jestem na jej rozkazy... Z domu obecnie nie wychodzę prawie.

---