Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/595

dyusz dalej — gdyby twój autograf wpadł był w inne ręce, mogłabyś to srodze przypłacić więzieniem.
 — Czytałeś ten papier? — wyjąkała zcicha.
 — Mógłżebym go kupić, nie czytając?
 — I cóżeś z nim zrobił?
 — Schowałem go najprzód do pugilaresu, a następnie do szufladki na klucz zamkniętej. Bądź spokojną, jest on w bezpiecznem miejscu.
 — Ależ ty mi go oddasz?
 — Przeciwnie, zachowam go u siebie.
 Amanda ponownie zadrżała.
 — Dlaczego chcesz go zachować? — pytała.
 — Zwykła to mania starych zbieraczów... Przepadam za autografami tego rodzaju!
 — Nie żartuj... oddaj mi ten papier, który dla ciebie jest bezpożytecznym.
 — Przeciwnie... przydatnym mi on bardzo być może...
 — Chcesz więc zrobić z niego użytek przeciw mnie?
 — Ach! cóż za myśl!.. Byłżebym zdolnym uczynić coś podobnego?
 — Mów!.. jakie masz zamiary? Jestem albowiem najmocniej przekonaną, że coś sobie uplanowałeś...
 — Mam zamiar prosty, pełen uprzejmości. Pragnę cię przykuć do siebie... ot! wszystko. Chowam dla ciebie uczucia najżywszej miłości. Ty mi odpłacisz wzajem przywiązaniem... Nauczony jednak wielokrotne m doświadczeniem, nie ufam w ogóle kobietom, zwłaszcza pięknym jak ty... i młodym. Mając ów papier w ręku, nie będę się obawiał zdrady z twej strony. Mogę spać spokojnie, pewien, że nazajutrz nie chybisz mi swego towarzystwa.
 — To znaczy, że chcesz mnie trzymać w ścisłej zależności?..
 — No tak... przyznaję... Lecz ta zależność przykrą nie będzie, dopóki nie będę potrzebował skarżyć się na ciebie.