Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/662

 Powiedziawszy to, Amanda spełniła wielką nieroztropność.
 Soliveau uśmiechnął się z zadowoleniem.
 — Ależ nie jesteś wolną?
 — Pozyskani urlop od mojej zwierzchniczki.
 — Czyż ona ci go udzieli?
 — Na długo nie... ale na tydzień...
 — Zatem rzecz ułożona. Staraj się o urlop... jedziemy na wieś na osiem dni.
 — Przyrzekasz?
 — Przyrzekam.
 — Kiedyż wyjedziemy?
 — Dziś w wieczór, jeżeli zechcesz.
 — Doskonale! A gdzie się udamy?
 — Wybieraj miejscowość.
 — Wszystko mi jedno... aby nad brzegiem rzeki. Wynajmniesz czółno, będziemy pływali od rana do wieczora, Możebyśmy się udali do Asnières?
 Owidyusz się skrzywił.
 — Zbyt blisko Courbevoie... — pomyślał sobie.
 — Nie podoba ci się ta okolica? — pytała Amanda.
 — Tak; nazbyt jest ona zaludnioną... Nie Jest to wieś w pełnem znaczeniu tego słowa.
 — Sam więc obieraj.
 — A gdyby w Bois-le-Roi?
 — Zgoda. Na skraju lasu Fontainebleau, nad brzegiem Sekwany. Czy masz znajomych w Fontainebleau?
 — Niektórych... z jakiemi wiążą mnie stosunki finansowe.
 — Zatem jedziemy do Bois-le-Roi. Znajdziemy tam bez trudności przyzwoite mieszkanie.
 — Po śniadaniu, wyjadę do Bois-le-Roi drogą żelazną i zajmę się szczegółami. Ty staraj się otrzymać uwolnienie od pani Augusty, dokonaj potrzebnych zakupów na osiem dni wilegiatury, a następnie tu się spotkamy.