Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/734

 — Jakie?
 — Wszak znasz barona de Reiss?
 Nazwisko, którego Duchemin usłyszeć nie spodziewał się bynajmniej, uderzyło go jak cios wymierzony młotem. Przyszedł mu na myśl dokument wydany z archiwum merostwa, zadrżał i zbladł nagle.
 — Baron de Reiss? — powtórzył, patrząc badawczo w Amandę.
 — Tak... człowiek, którego przed miesiącem widziałeś w Joigny, a który trzyma w swych rękach twój weksel sfałszowany.
 Duchemin osłupiał z przerażenia.
 — Zkąd znasz go? — wyjąknął przytłumionym głosem. — Zkąd wiesz, że on ma ten weksel?
 — Wiem o tem, jak wiem zarówno, że kupił od pani Delion zeznanie, podpisane przezemnie, którem mnie baron de Reiss zgubić może. Musiał on mieć ważne powody, sam osądź, wykupując i zbierając papiery tego rodzaju... Wiem wszystko w tym względzie, co mnie dotyczę, lecz nie znam szczegółów, odnoszących się do ciebie, a poznać je pragnę.
 — Dlaczego chcesz wiedzieć?
 — Rzecz prosta, bo jesteśmy zagrożeni razem... Powinniśmy się więc połączyć dla zwalczenia wspólnego wroga.
 Duchemin drżał cały.
 — Lecz czegóż ja mam się obawiać z jego strony? — zapytał po chwili.
 Amanda wzruszyła ramionami.
 — Nie udawaj idyoty!.. — odpowiedziała — wiesz, iż mnie nie łatwo omamić. Mów, jakim sposobem baron de Reiss został posiadaczem wekslu przez ciebie podpisanego?
 — Płacąc za takowy.
 — Jak dawno znasz tego człowieka?
 — Widziałem go natenczas po raz pierwszy w życiu.
 — I przyszedł ci z pomocą przy pierwszem spotkaniu?
 — Tak.