Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/735

 — Opowiedz mi szczegółowo jak to było?
 Duchemin nie ufając Amandzie, opowiedział jej w krótkości o przysłudze jaką mu wyświadczył de Reiss, wykupując jego weksel z rąk Petitjean’a, nic nie wspominając o wydanym dokumencie!
 — I podobne dobrodziejstwo ze strony nieznanego człowieka nie wydało ci się być dziwem? — zapytała.
 — Zastanowiło mnie to w rzeczy samej.
 — A mimo to, przyjąłeś jego ofiarę...
 — Dlaczego miałem odmówić, gdy pomoc przybyła w chwili, gdym stał ponad przepaścią.
 — I sądzisz, iż ja uwierzę, że ten człowiek nic w zamian nie żądał od ciebie?
 — Cóżby miał żądać?
 — Gdybym wiedziała, nie pytałabym o to. Proszę cię, Raulu, powiedz mi prawdę... całą, czystą prawdę... Powtarzam, iż jesteśmy zagrożeni oboje, trzeba nam się zabezpieczyć przed tym nędznikiem, który takim jest baronem, jakim ty jesteś.
 — Nie jest baronem... Wiesz o tem na pewno?
 — Przysięgam!
 — Jak więc on się nazywa?
 — Owidyusz Soliveau. Jest to złodziej i morderca, który chciał mnie otruć przed kilkoma dniami.
 — Chciał otruć... ciebie?
 — Tak.
 — Gdzie?
 — Tu... w Bois-le-Roi.
 — Ależ dlaczego?
 — Odgadywał, że go przeniknęłam do głębi. Ten człowiek popełnił nie mało zbrodni. Wiem o jednej, która mu się nie udała, z przyczyny nieprzewidzianego zbiegu okoliczności.
 — Jakaż to zbrodnia? — pytał żywo Duchemin, zaciekawiony opowiadaniem młodej szwaczki.
 — Posłuchaj.

---