Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/806

 Jakoż o oznaczonej godzinie udał się malarz do niego z swym listem rekomendacyjnym.
 — Mój przyjaciel, sekretarz ministra — rzekł prefekt po przeczytaniu listu — prosi mnie o udzielenie panu wszelkich objaśnień w interesie, jaki cię tu do nas sprowadza. Jestem na pańskie usługi... Racz, proszę powiedzieć, w czem użytecznym być mogę?
 — Chciałbym otrzymać szczegóły co do pewnej osobistości, urodzonej w Dijon...
 — Mężczyzny, czy kobiety?
 — Mężczyzny.
 — Nazwiskiem?
 — Paweł Harmant.
 — Nazwisko to jest mi nieznane; jeżeli wszakże posiadasz pan datę jego urodzenia, łatwo ci będzie pozyskać stosowne objaśnienia, zażądawszy takowych z akt stanu cywilnego tejżej osobistości, złożonych u prokuratora Rzeczypospolitej.
 — To mi nie będzie wystarczającem... — rzekł Edmund — w każdym jednak razie, nie zaszkodzi przejrzeć te papiery.
 — Racz pan mi podyktować datę i nazwisko.
 Artysta otworzywszy swój portfel, napełniony wielką liczbą notat dobył z pomiędzy nich kartkę, dyktując:
 — „Paweł Harmant, urodzony 21-go Kwietnia, 1832 roku w Dijon, syn Cezarego Harmant i Dezyderyi Klary Soliveau.“
 — Jego zajęcie?
 — Mechanik.
 — Dobrze. Tu prefekt zadzwonił.
 Woźny ukazał się w progu.
 — Oddaj ten papier panu prokuratorowi, lub jego zastępcy — rzekł prefekt — i przynieś mi bezwłocznie odpowiedź.
 Woźny wyszedł spełnić zlecenie.
 — Mówiłeś pan, że potrzebujesz bliższych szczegółów nad zamieszczone w aktach stanu cywilnego tej osobistości — pytał urzędnik.