Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/812

drzwiami wielu domów, aż wreszcie przeszła pod rusztowaniem równym, wolnym krokiem.
 Zbrodniarz powtórnie spojrzał na zegarek, wskazywał on szóstą minut trzydzieści.
 — Doskonale się składa — szepnął; — malarze przychodzą do roboty o godzinie siódmej, zanim przybędą, wszystko ukończonem zostanie.
 Nie czekając dłużej, ponieważ dowiedział się, o czem chciał wiedzieć, wrócił na ulicę Clichy, gdzie zmienił ubranie, a następnie wynajętym fiakrem pojechał na plac św. Michała do kawiarni na śniadanie. W samo południe przybył na ulicę Git-le-Coeur. Była to chwila, w której malarze udawali się na obiad.
 Wiedząc, że ma godzinę wolnego czasu przed sobą, Soliveau przeszedł mostek z desek ułożony, dobył portfel z kieszeni, a wziąwszy w palce ołówek, stanął naprzeciw odnawianeog domu i zapisywać zdawał się coś na kartach notatnika, od czasu do czasu spoglądając w górę, poczem wszedł śmiało wgłąb tejże kamienicy, zwracając się ku schodom.
 Spostrzegłszy go, odźwierna wyszła ze stancyjki.
 — Pan mylisz się — rzekła — nikt nie mieszka w tym domu.
 — Wiem o tem — odparł Soliveau.
 — Jeżeli wiesz, dlaczego chcesz wejść?
 — Dla dozorowania robót.
 — A! jesteś pan pomocnikiem budowniczego?
 — Jestem mierniczym, chcę sprawdzić przestrzeń budynku.
 W takim razie przepraszam... wybacz pan...
 — Nie gniewam się bynajmniej.
 — Ale robotnicy obecnie wyszli na śniadanie.
 — Umyślnie przyszedłem podczas ich nieobecności, aby swobodniej spełnić swą czynność.
 Tu wszedł na schody, podczas gdy odźwierna wróciła do stancyjki. Przybywszy na piąte piętro, tam gdzie rusztowa-