Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/874

X.

 Wyszedłszy z Gospody piekarzów, Soliveau udał się do Temples i dokonał kilka zakupów w sklepach, gdzie sprzedawano używane ubrania. Następnie, wszedłszy do fryzy era, kazał sobie krótko ostrzydz włosy, zgolić wąsy i faworyty, poczem wrócił na ulicę Clichy.
 W godzinę później ukazał się w jasno popielałem ubraniu, jakie noszą zwykle piekarscy robotnicy, mający z mąką do czynienia, w miękim, popielatym na głowie kapeluszu. W takiem przebraniu zmienił się do niepoznania dla ludzi, którzy go raz lub dwa widzieli w innym ubiorze.
 Wsiadłszy do powozu, kazał się zawieźć na ulicę Sekwany, zkąd pieszo udał się do Gospody piekarzów.
 Była siódma godzina wieczorem. Tłum robotników napełniał salę zakładu. Soliveau z trudem zdołał zaledwie miejsce odnaleźć dla siebie w wielkiej sali, gdzie siadłszy przy stoliku, kazał sobie podać obiad.
 Służąca Maryanna na widok nieznanej sobie postaci zbliżyła się, pytając ciekawie:
 — Czy pan jesteś także piekarzem?
 — Tak, moje dziecko — odpowiedział.
 — Ale nie z naszego okręgu?
 — Na teraz... nie, ale tu kiedyś zamieszkiwałem. Znam zakład, wasz od lat dawnych, a przybywszy obecnie z Dijon dla pozyskania miejsca w Paryżu, przychodzę do was na obiad.
 — Tourangeau z Lugduńczykiem siedzieli przy sąsiednim stole.
 — A! przybywasz z Dijon, kolego? — zawołał Lugduńczyk wesoło.
 — Tak, towarzyszu.
 — Byłem tam przed dwoma laty. A w której piekarni pracowałeś?