Strona:PL X de Montépin Podpalaczka.djvu/938

 Właśnie gdy kończył powyższe słowa, zaskrzypiał klucz w zamku. Drzwi się otwarły i trzej gwardziści Paryża ukazali się w progu ze stróżem.
 — Pójdź! — rzekł jeden z nich do Owidyusza.
 — Gdzie mnie chcecie prowadzić? czego odemnie żądacie?
 — Zobaczysz... pójdź z nami.
 Wszelki opór był tutaj niepodobnym. Soliveau poddał się więc, czyniąc co mu rozkazano. W kilka minut później, wprowadzonym został do gabinetu naczelnika policyi, gdzie znajdował się już sędzia śledczy i dwaj znani nam agenci. Jeden z dozorców prefektury położył na biurku naczelnika, chustkę związaną na cztery węzły, w jakiej znajdował się flakon z kanadyjskim płynem, portmonetka, klucz i zegarek.
 — Oto co znaleźliśmy — rzekł — przy tym człowieku.
 Sędzia śledczy, któremu naczelnik policyi podał nakreślone przez siebie notaty, głos zabrał.
 — Nazwisko-twoje? — zapytał.
 — Piotr Lebrun — odrzekł Soliveau.
 — Kłamiesz! — zawołał sędzia, patrząc mu w oczy.
 Owidyusz odzyskał w oka mgnieniu całą swą zwykłą bezczelność.
 — Ha! — zawołał tonem szyderczo zuchwałym — skoro pan sądzisz, iż jesteś lepiej powiadomionym nademnie o mojem nazwisku, dlaczego pytasz mnie o to?
 — Ty się nazywasz Owidyusz Soliveau!.. — rzekł sędzia.
 — Jeżeli się ono panu lepiej podoba, niech i tak będzie.
 — Ja radzę ci porzucić tę minę łotrowską i odpowiadać poważnie.
 — Każdy odpowiada jak umie. Powinieneś pan to wiedzieć, skoro tak dobrze znasz moje nazwisko.
 Sędzia zaledwie zdołał pochamować wzburzenie.
 — Nie pogarszaj twego położenia bezpożytecznem zuchwalstwem — odrzekł spokojnie. — Jeżeli nie chcesz nam odpowiadać, twój kuzyn Paweł Harmant za ciebie odpowie.