Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/318

 — Umiałbym zmusić pana do pokazania nam podeszew od swoich, butów...
 — Ty!...
 — Tak, ja!... do pioruna!...
 — W jaki sposób, jeżeli łaska?...
 — Biorąc pana za kołnierz od ubrania, ciągnąc tak aż na ulicę i zamykając drzwi za tobą!... Sprowadziłeś nieszczęście do tego domu... wyjdzie ono może razem z tobą!...
 — Mówiłeś zdaje się, iżbyś użył gwałtu względem mnie!... — odpowiedział Maugiron z nieporuszoną zimną krwią.
 — Mówiłem tak, do wszystkich diabłów... i zrobię jak powiedziałem!...
 — A jeżeli się oprę?...
 — Jeżeli się będziesz opierał, tem gorzej dla ciebie, moje ręce są jak kleszcze stalowe!... Zadusiłbym cię bez wyrzutów, i każdy przyzna że twoja w tem własna wina!...
 — Spróbuj trochę, jeżeli masz ochotę!.. byłbym ciekawy jak się do tego bierzesz!...
 Podmajstrzy syknął strasznym gniewem... Wszystka krew uderzyła mu do głowy i żyły mocno nabrzmiały w skroniach... Już miał się rzucić na swego przeciwnika... Już pan Andrzej de Villers, przerażony i zrozpaczony, przygotowywał się chwycić go za ramiona, aby uniemożliwić jego ruchy... Gdy w tem okazało się że to wszystko nie było potrzebne.
 Maugiron wyciągnął rękę ku staremu robotnikowi, i rzekł tonem rozkazującym:
 — Nie zbliżaj się do mnie!... Piotrze Landry!...